دل نوشته ی پشت وانتها

هنر نزد ایرانیان است و بس! بر منکرش لعنت. ما ایرانی‌ها خیلی هنرمندیم؛ خیلی باحالیم؛ خوب می‌توانیم هنرنمایی و طنازی کنیم. این امر ریشه در تاریخ غنی ما دارد. «عبید زاکانی» را ببینید؛ نزدیک‌تر بیاییم؛ «دهخدا» را که می شناسیم؟ حالا که ما میراث‌دار چنین بزرگانی هستیم، حیف است که هنرمان را پنهان نگه داریم. خودمان هم به این رسیده‌ایم. به همین خاطر هر مجالی که می یابیم، گوشه‌هایی از ذوقمان را می‌پراکنیم. حتی این روزها هم که مجازستان (بخوانید دنیای مجازی) بخشی لاینفک از واقعیتمان شده، باز هم گوشه‌ی چشمی به یکی از بسترهای کمتر دیده شده‌ برای اشاعه‌ی طنازیمان داریم. این همه مقدمه چیدم تا شما را به خواندن شاهکارهایی که پشت ماشین‌ها می‌نویسیم، دعوت کنم. با بنیتا همراه باشید.

اگر فکر می کنید که دانشگاه استعداد شما را شکوفا نکرده و کلا در آن محیط شما را درک نکردند، کاملا درست تفکر می‌فرمایید. اگر مشروط شده‌اید و با معدل زیر ۱۲ مدرکی نارس به شما دادند، نگران نباشید. خیلی از سطح دانشگاه بالا بودید و خیلی بارتان بود اما اساتید شما را درک نکردند.